تار از جمله سازهای زهی مضرابی است که در ساخت آن از چوب، پوست، استخوان، زه، استفاده می‌شود.تار یکی از مهمترین سازهای موسیقی سنتی ایران است و از حدود ۲۰۰ سال پیش، از آن به عنوان یکی از سازهای اصلی موسیقی ایرانی نام برده شده است.

نوازنده تار ایرانی، در حالت نشسته کاسه طنینی ساز را به صورت افقی روی ران پا قرار می‌دهد، به طوری که دسته تار در طرف دیگر در دست مخالف باشد.

تار از اواسط قرن ۱۸ میلادی با شمایل کنونی‌اش شناخته شده است. دسته‌ای بلند متصل به کاسه‌ای دو تکه (کاسه و نقاره) است که از کنده‌کاری در چوب درخت توت درست شده و لایه نازکی از پوست روی کاسه‌ها کشیده شده است.

تار با مضرابی کوچک از جنس برنج به طول تقریبی ۳ سانتیمتر نواخته می‌شود.

تار دارای ۶ سیم است که سیم‌های اول و دوم از جنس فلزی سفید رنگ، سیم‌های سوم و چهارم از جنس برنج، سیم پنجم فلز سفید رنگ و سیم ششم  از جنس فلزی زرد رنگ است.